Telegram 
Viber 
Whatsapp 
Messenger Narodziny „mafii przetargowej”
Od czasu uzyskania niepodległości aż do 2000 roku urzędnicy sami wybierali, u kogo, za ile i w jakich ilościach kupować towary i usługi na potrzeby państwa. Wyobraź sobie! To właśnie w tym okresie prawnych niedoskonałości zostały zasiane ziarna korupcji w sferze przetargów. I jak trudno ministrom-bogatym zrezygnować z takiej żyły złota.
Jeszcze trochę o systemie zamówień przetargowych. Narodziny «mafii przetargowej».
Od czasu uzyskania niepodległości aż do 2000 roku urzędnicy sami wybierali, u kogo, za ile i w jakich ilościach kupować towary i usługi na potrzeby państwa. Wyobraź sobie! To właśnie w tym okresie legislacyjnych niedoskonałości zostały zasiane ziarna korupcji w sferze przetargów. I jak trudno ministrom-bogatym zrezygnować z takiej żyły złota. I oto 22 lutego 2000 roku Rada Najwyższa przyjmuje Ustawę «O zakupie towarów, prac i usług za środki państwowe».
Wydawałoby się, że problem rozwiązany i zło wykorzenione. Wyjście było proste – wszystkie zamówienia miały odbywać się w przejrzystym środowisku otwartego przetargu (aukcji). Firmy dostawcze miały zaoferować najlepszą cenę i jakość towarów i usług. Ale nagle, ni stąd ni zowąd, pojawia się organizacja społeczna «Центр тендерных процедур и бизнес планирования» i ogłasza prawa autorskie do dokumentacji przetargowej, tego właśnie procesu zakupów za państwowe pieniądze. Wszystko zgodnie z prawem.
Założyciele i właściciele wyżej wymienionej organizacji społecznej stwierdzili, że to właśnie oni «rzekomo» opracowali system zamówień publicznych, dzięki któremu państwo zaoszczędzi miliard rocznie. Bez nich państwo poniesie wielomilionowe straty i naruszy legalne prawa autorskie wynalazców.
Okazało się, że wśród właścicieli organizacji znajdują się: „Przykłady dokumentacji przetargowej” (świadectwo ПА № 5086 od 17.01.2002 r.); „Metodyka oceny ofert przetargowych” (świadectwo № 6443 od 22.10.2002 r.); „Metodyka przeprowadzania kontroli przestrzegania przez zamawiających wymogów obowiązującego ustawodawstwa przy zakupie towarów, prac i usług na rachunek państwa” (świadectwo № 6443 od 14.08.2002 r.) i t.d.
Włączyły się służby SBU i Ministerstwo Sprawiedliwości. Po kontroli okazało się, że te wynalazki nie są takimi, a w ogóle ujawniono, że w istocie są kopiami niektórych zapisów Ustawy «O zakupie towarów, prac i usług za środki państwowe» oraz szeregu aktów normatywno-prawnych ministerstwa gospodarki.
Rola tej organizacji polegała na tym, że przez koneksje w organach państwowych rzekomo gwarantowali klientowi (zgłaszającemu się do nich i wstępującemu w ich szeregi) zwycięstwo w przetargu. Ich usługi, będące w gruncie rzeczy bezwartościowymi, czasami sięgały 10 000 za arkusz A4. Ponadto zwycięzca przetargu był zobowiązany zapłacić 6% od kwoty przetargu. Jeśli klient odmawiał płacić – przetarg był przegrywany. Zwycięzcami tej organizacji stało się ponad 20 000 firm, ale za jaką cenę?! To nie tajemnica, po co tworzy się takie organizacje społeczne i stowarzyszenia przedsiębiorców. Chcesz wygrać przetarg? Uzyskać zezwolenie? Wstąp do naszej organizacji! Za wysoką opłatą szybko pomożemy załatwić dokumenty, wszystkim wszystko zapłacimy. Dobra przekładka między klientem a państwem. W ten sposób urzędnicy uzyskali czysty schemat przekazywania łapówek.
„Dochód” tejże organizacji wyniósł około 300 mln. miesięcznie.
„Dzięki” takiemu schematowi państwu wyrządzono wielomilionową szkodę z uwagi na to, że ceny usług były sztucznie zawyżone, a ponieważ przetarg odbywał się czysto formalnie – jakość usług pozostawiała wiele do życzenia. Straty poniósł też sektor prywatny z powodu dużych kwot wpłaconych przez nich na promocję właśnie ich towarów i usług. Żadnej uczciwej konkurencji.
Poniżej przedstawiono przybliżony schemat «mafii przetargowej» zaczerpnięty z niezależnych źródeł, poprzez logiczne zestawienie niezbędnych powiązań do przeprowadzenia schematów takiego kalibru.
W marcu 2008 roku Rada Najwyższa uchyliła ustawę o zamówieniach publicznych. W związku z tym Izba Przetargowa również zaprzestała swojego istnienia.