Ustalenie zwykłej ceny w 2013 roku

Podatek dochodowy

ПП. 135.5.4

W przypadku określenia wartości (kwoty) dochodu podlegającego opodatkowaniu podatnika podatkiem dochodowym w postaci prac, towarów lub usług otrzymanych bezpłatnie w okresie sprawozdawczym.

П. 137.19

W przypadku wyceny wartości środków trwałych otrzymanych przez podatnika zgodnie z ustawą Ukrainy «Ob szczególnych zasadach przekazywania w najem lub koncesję obiektów scentralizowanego zaopatrzenia w ciepło, wodę i odwadniania, które znajdują się we własności przedsiębiorstw komunalnych»

Пп. 140.1.6

Przy wycenie kosztów ubezpieczenia ryzyka zniszczenia plonów, odpowiedzialności cywilnej, transportu produktów związanych z eksploatacją środków transportu, które zostały ujęte jako środki trwałe podatnika podatku dochodowego oraz innych rodzajów ubezpieczeń.

П. 146.7 – 146.10, п. 147.3

Przy ocenie zużycia (amortyzacji) obiektu, w przypadku gdy obiekt środków trwałych jest nieruchomością, która została nabyta wraz z gruntem lub została otrzymana w wyniku umowy zamiany, jako wkład do kapitału zakładowego, jeśli były nabywane razem i przy tym cena poszczególnych obiektów nie została ustalona umową.

П. 146.14, п. 147.5

Przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży lub innego zbycia wartości niematerialnych i prawnych, obiektu środków trwałych lub gruntu.

ПП. 153.2.1 – 153.2.2, 153.2.4 – 153.2.6

W przypadkach obliczania kwoty kosztów i przychodów z transakcji związanych z innymi podmiotami.

Пп. 153.2.3

W przypadkach ustalania wielkości kosztów i przychodów przy transakcjach z podatnikami, do których stosuje się specjalne reżimy opodatkowania lub stawki podatku różne od podstawowej stawki podatku dochodowego, albo które w ogóle nie są płatnikami podatków.

ПП. 153.3.2

W przypadkach ustalania zaliczki na podatek dochodowy, gdy wypłata dywidend następowała nie w formie pieniężnej.

П. 153.7

Przy ustalaniu dochodu z udostępnienia w leasing finansowy obiektu, którego koszt nabycia jest wyższy niż cena umowna.

П. 153.10

Przy obliczaniu kosztów (kwoty) wydatków i przychodów z transakcji barterowych (wymiany towarowej) dotyczących prac, towarów
i usług

П. 149.15

Przy wycenie wartości przedmiotu opodatkowania, a także transakcji związanych ze sprzedażą prac, towarów i usług przez organizacje non-profit.

VAT

Podstawa opodatkowania VAT nie może być niższa niż zwykła cena:

П. 188.1

Dla transakcji związanych z dostawą towarów i usług

П. 190.2

Usługi otrzymane nieodpłatnie od nierezydenta

П. 184.7

Przy anulowaniu rejestracji płatnika VAT, a także przy warunkowej dostawie towarów i aktywów trwałych w ostatnim okresie podatkowym

П. 189.9

Przy przeniesieniu środków trwałych z produkcyjnych do nieprodukcyjnych na własną decyzję podatnika, a także w przypadkach nieodpłatnego przekazania i likwidacji podatnika

П. 198.5

W przypadku użycia towarów i aktywów trwałych, od których wcześniej zapłacony VAT został zaliczony do podatku naliczonego, w operacjach niepodlegających VAT, zwolnionych z VAT lub w celach nieprodukcyjnych

Na podstawie zwykłych cen ustala się:

П. 198.3

Kredyt podatkowy z VAT, który ustalany jest na podstawie wartości towarów i usług

PIT

п. «е» пп. 164.2.17

Przy obliczaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu z tytułu otrzymania nieodpłatnych prac, towarów, usług lub w formie rabatu na otrzymanie prac, towarów i usług

п. «б» пп. 165.1.27

Do wyceny wartości ubezpieczonego majątku na dzień zawarcia umowy ubezpieczenia, przy obliczaniu kwoty odszkodowania ubezpieczeniowego, która nie podlega opodatkowaniu PIT

П. 164.5

Przy otrzymaniu dochodu w formie niepieniężnej

п. «в» пп. 165.1.27

Do określenia kwoty odszkodowania ubezpieczeniowego, która nie podlega opodatkowaniu PIT oraz przy obliczaniu wysokości szkody faktycznie wyrządzonej beneficjentowi (uposażonemu) na dzień wypłaty ubezpieczenia zgodnie z umowami ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej

Metoda porównywalnej niekontrolowanej ceny (metoda sprzedaży analogów)

Wartość uważa się za zwykłą, gdy jest określana na podstawie identycznych towarów (w razie braku – jednorodnych), prac, towarów i usług sprzedawanych osobie niezwiązanej ze sprzedawcą lub nabywanych od takiej osoby w zwykłych warunkach działalności

Informacje o identycznych umowach, które zostały zawarte w momencie sprzedaży prac, towarów lub usługi. Porównanie warunków na odpowiednim rynku towarów (prac, usług). Na przykład uwzględnia się ilość (wolumen) towarów (partii towarowej); warunki podziału między stronami umowy ryzyk i korzyści, zakres funkcji wykonywanych przez strony umowy; charakterystykę rynkową towarów na rynku, na którym odbywa się operacja oraz strategię biznesową przedsiębiorstwa; terminy realizacji zobowiązań i warunki dokonywania typowych dla takiej transakcji płatności; rabaty cenowe lub wszelkie narzuty, które mogą wpłynąć na obiektywną cenę przy zawieraniu umów między osobami niezależnymi. W odniesieniu do publicznie oferowanych prac, towarów i usług lub cen ustalonych na zorganizowanym rynku papierów wartościowych albo mających cenę giełdową, gdy są identyczne lub jednorodne.

Metoda ceny odsprzedaży

Cena umowna za prace, towary i usługi uznawana jest za zwykłą przy odsprzedaży prac, towarów i usług osobie trzeciej przez nabywcę, pomniejszona o koszty związane ze zbytem i o marżę.

Zgodnie z zaleceniami, informacje o poziomie narzutu i kosztach zbytu towarów mogą być uzyskane także od innych podatników (w tym przez oficjalne źródła informacji).

Metoda „koszty plus”

Za zwykłą uważa się cenę składającą się z kosztu wytworzenia gotowych prac, produktów (towarów, usług), które określa sprzedawca, oraz marży zwyczajowej dla takiego rodzaju działalności w porównywalnych warunkach ****

Metoda podziału zysku

Zwykła cena może być obliczona na podstawie zysku z operacji, rozdzielonego między uczestników

Podział zysku oparty na ekonomicznie uzasadnionych przesłankach zbliża takie rozdzielenie do sytuacji, gdyby uczestnikami operacji były osoby niezależne. Ta metoda jest jedną z najmniej zrozumiałych w przedstawionym wykazie. Trudno nawet przypuszczać, do jakich operacji powinna być stosowana. Być może jedynie w celu ustalenia dochodu podatkowego u podatników w postaci majątku, który wraca na mocy umowy o wspólnej działalności, przewyższającego wartość wkładu (pp. 136.1.14 НКУ). Można stworzyć ekonomicznie uzasadnioną podstawę do podziału zysku, jeśli początkowo zasady jego podziału zostały określone w umowie o wspólnej działalności, ale skąd brać informacje o identycznych (jednorodnych) operacjach z podmiotami niezależnymi, aby uzyskać taką „podstawę”, jeśli każda taka umowa jest indywidualna i ma swoje cechy — ustawodawcy dotąd milczą.

Metoda zysku netto

Określenie zwykłej ceny następuje na podstawie wskaźników rentowności analogicznych operacji między osobami niezależnymi w porównywalnych warunkach ekonomicznych zgodnie z p. 39.2 НКУ

Rentowność to stosunek zysku uzyskanego przez podatnika do wybranej bazy (takiej jak koszty, wielkość sprzedaży, aktywa). Naszym zdaniem metoda ta nie jest opisana w pełni, ponieważ ustalono jedynie, że istnieje pewien wskaźnik – rentowność. Określono, jak go obliczyć i że trzeba porównywać ten wskaźnik dla różnych operacji. Jednak nie wskazano, co podatnicy powinni robić z wynikami tych porównań, aby ustalić zwykłą cenę. Mamy nadzieję, że ustawodawcy wkrótce usuną tę wadę.

Metoda określania zwykłej ceny taryfy ubezpieczeniowej

Ustanowiona zarządzeniem Państwowej Służby ds. Rynków Finansowych Ukrainy z dnia 30.12.2004 r. nr 3259