Uznanie umowy za nieważną i niezawartą

Zgodnie z kodeksem cywilnym umowę można uznać za nieważną, jeśli zawiera postanowienia sprzeczne z prawem ukraińskim.

• naruszają prawa jednej ze stron;
• zawierane przez osoby niezdolne do czynności prawnych;
• były sporządzone niewłaściwie (nie zachowano przewidzianej formy umowy).

Gdy jedna ze stron uważa, że umowa jest nieważna, ale fakt ten nie wynika z żadnego aktu normatywnego, wtedy taki dokument jest wzruszalny. Umowa wzruszalna, w przeciwieństwie do bezwzględnie nieważnej, wymaga, aby jej nieważność została potwierdzona przez sąd.

Umowy wzruszalne uważa się za nieważne, jeśli one:

• zawierane pod przymusem ze strony (przez przemoc, oszustwo lub inne podstępne metody);
• zawierane przez małoletnich, osoby ubezwłasnowolnione lub osoby, które zostały wprowadzone w błąd albo nie były w stanie świadomie ocenić swoich działań.

Wszystkie wymienione wyżej podstawy prowadzą do nieuchronnego uznania czynności za nieważną (niezawar­tą). Konsekwencje po uznaniu umowy za nieważną mogą być różnorodne. Na przykład, jeśli sąd wydał orzeczenie o uznaniu czynności za nieważną, to zgodnie z wyrokiem jedna ze stron zawartej wcześniej umowy zobowiązana jest zwrócić drugiej stronie wszystko, co otrzymała w związku z wykonaniem swoich zobowiązań. W ten sposób uznanie czynności za nieważną, na przykład umowy kredytowej, skutkować będzie dla dłużnika obowiązkiem zwrotu zadłużenia, być może wraz z odsetkami i innymi sankcjami. Jeżeli zwrot nie jest możliwy, na przykład gdy osoba, na którą nałożono określone zobowiązania wynikające z umowy, świadczyła jakieś usługi lub wykonała pracę, wówczas odszkodowanie będzie wypłacone w formie rekompensaty. Wysokość takiej rekompensaty będzie obliczana według stawek w danej branży usługowej obowiązujących w chwili wypłaty.

Złożenie pozwu o uznanie umowy za nieważną

W kodeksie cywilnym stwierdzono, że uznanie umowy za nieważną następuje nie w całości, lecz jedynie częściowo. Innymi słowy sąd może uchylić tylko niektóre postanowienia dokumentu. Należy także wziąć pod uwagę termin przedawnienia roszczeń. Umowę można uznać za nieważną w ciągu trzech lat. Wyjątkiem są przypadki, gdy osoba zawierająca umowę była pod przymusem. W takich sytuacjach można wnieść pozew o uznanie umowy za nieważną w ciągu pięciu lat.

Jak pokazuje praktyka sądowa, tego typu sprawy mają wiele niuansów i szczegółów, które może uwzględnić i ustalić tylko wykwalifikowany adwokat lub prawnik. Dlatego jeśli potrzebujesz naprawdę doświadczonych specjalistów prawnych, nie warto tracić czasu na ich poszukiwanie — możesz od razu zwrócić się do firmy «Наказ» w Kijowie.

Uznanie umowy założycielskiej za nieważną i niezawartą

Ponadto czasami pojawia się wiele spornych sytuacji dotyczących umów w działalności komercyjnej, na przykład gdy z grona założycieli określonej spółki trzeba wykluczyć konkretną osobę. Dość łatwo jest wykluczyć założyciela, który nie troszczy się o sprawy spółki. Znacznie trudniej, gdy taka osoba zaczyna podejmować działania mogące wyrządzić szkodę spółce. W takiej sytuacji inni założyciele mają prawo zwrócić się do sądu, aby prawnie pozbyć się takiego podmiotu. Do sprawy niezbędny będzie doświadczony adwokat, który potrafi zgromadzić niezbędny materiał dowodowy oraz udowodnić winę pozwanego podczas rozprawy.

Inaczej sprawy wyglądają, gdy działania założyciela są całkowicie zgodne z prawem, choć jego działalność w spółce jest sprzeczna z ustawą. W takiej sytuacji można znaleźć dowody na to, że w chwili założenia spółki i zawierania umowy osoba, która ma zostać wykluczona, była niezdolna do czynności prawnych, nie mogła świadomie ocenić swoich działań, została przyjęta do grona założycieli wbrew prawu. W takich przypadkach nie pozostaje nic innego, jak uznać umowę założycielską za nieważną lub niezawartą.

Jak wspomniano wcześniej, uznanie umowy za niezawartą lub nieważną następuje nie w całości, lecz częściowo. Innymi słowy można np. uznać za nieważny zapis umowy dotyczący konkretnego założyciela spółki. Do tego potrzebny będzie wykwalifikowany prawnik, który sporządzi i złoży do sądu pozew o uznanie umowy za niezawartą, oraz doświadczony adwokat, który będzie w stanie w sądzie wykazać potrzebę wykluczenia jednego z podmiotów z grona założycieli.

W takich sprawach często dochodzi do zamieszania między uznaniem części umowy założycielskiej za nieważną a procedurą wykluczenia jednego z uczestników grona założycieli. Zrozumienie tych kwestii samodzielnie jest dość trudne. Dlatego możesz skorzystać z pomocy doświadczonych prawników naszej firmy, którzy zawsze są gotowi udzielić wsparcia prawnego w Państwa sprawie.